προσοίγνυμι

Α

ανοίγω και κάτι ακόμη («ἐξῆλθε δὲ ὁ Λὼτ πρὸς αὐτοὺς πρὸς τὸ πρόθυρον, τὴν δὲ θύραν προσέῳξεν ὀπίσω αὐτοῡ», ΠΔ).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ-* + οἴγνυμι «ανοίγω»].